Iets meebrengen voor goed doel

  • John54

    Joris, dit is niet waar. De sociale structuur in deze kleine gemeenschappen is dikwijls veel hechter dan in onze westerse wereld. Stamhoofden, ouderen en moeders hebben daarin een belangrijke rol, ondermeer in het verdelen van materiële zaken. Goed advies van Maaike.

  • Mart

    Met een keer iets afgeven is niets mis en zult het wel goed bedoelen maar het beeld van de wilde weldoener die vanuit zijn auto spullen op straat gooit staat met toch tegen. Ook vanwege de negatieve bij-effecten op korte en langere termijn.

    Waarom zoek je geen project o.i.d. waar je spullen kwijt kan. Er zijn er diverse, je kunt vooraf op internet zoeken of ter plekke. Wij hebben in Windhoek spullen achtergelaten bij een project, via het hostel gevonden; handdoeken, slaapzakken, medicatie e.d. Ze waren er dolgelukkig mee en je we zagen direct aan wie de giften ten goede kwamen.

  • Joris

    Ben erg benieuwd wat voor effecten jij dan ziet op korte of lange termijn… ik zie ze namelijk niet.

    Daarnaast vraag ik in mijn eerste post ook om projecten….

  • annab

    Beste Marc,

    Mijns inziens veroorzaakt het willekeurig uitdelen van snoep, pennen enz er alleen maar voor dat sommigen mensen gaan bedelen. De tekst “give me money”, “give me pen” hoor je in veel ontwikkelingslanden. Ik help mensen liever door iets van ze te kopen, dit is goed voor hun zelfrespect en geeft een win-win situatie.

  • Maaike

    Een school is zoals je in je 1e post schrijft goed om bijv die ballen te geven.

    of

    http://www.namibie.afrikalinks.nl (rubriek links onderaan op pagina)

  • Maaike

    En als je nog meer goeds wilt doen:

    Als je gaat kamperen of gebruik maakt van lodges maak dan gebruik van gelegenheden waarvan zeker is dat ze aan de Namibiers/gemeenschap zelf ten goede komen en niet aan datgene wat de rijke (buitenlandse) uitbaters te beiden hebben.

    Bijvoorbeeld: http://www.nacobta.com.na/index.php

  • Sandra

    Ik ben er ook geen voorstander van om zomaar spullen te geven aan mensen op straat. Sterker nog: ik vind het eigenlijk vreselijk genant. Wie zijn wij als toerist om te veronderstellen dat mensen die we toevallig tegen komen allemaal zielig en hulpbehoevend zijn en zitten te wachten op onze westerse spullen?

    Stel je eens voor: je woont in een Nederlands dorp, eenvoudig rijtjeshuis, kinderen spelen lekker op straat. En dan komt je kind binnen: met een grote zak snoep/voetbal/MP3-speler/DVD of wat dan ook maar. Gekregen. Zomaar. Van dat groepje Japanse toeristen dat een kort bezoek aan het dorp bracht. Hoe zou je dat vinden? Ik zou mij hier als ouder erg ongemakkelijk bij voelen. Waarom moet mijn kind zomaar iets krijgen? Van iemand die ik niet eens ken, en mij hier niet om heeft gevraagd?

    En stel nu dat er maandelijks een groepje Japanse toeristen jouw dorp aan doet tijdens een rondreis, wat denk je dat de kinderen uit het dorp gaan doen? Die worden waarschijnlijk heel geraffineerd in het ‘pleasen’ van die toeristen, want wie weet krijgen ze wel weer een mooie CD! En wat voelen die Japanners zich goed. Arme kindertjes in dit Nederlandse plattelandsdorp, heb je die huizen gezien? In rijtjes, aan elkaar vast, het is toch wat, zielig zijn ze.

    Zomaar kadootjes geven wekt ‘bedelen’ in de hand. En bedelen (lees: lief zwaaien naar toeristen) levert al snel meer op dan gewoon werk. In families met amper geld, worden kinderen soms van school gehouden om te gaan bedelen.

    Ik vind dat je je daar als toerist dus heel bewust van moet zijn. Denk niet alleen aan dat weldoener-gevoel dat je graag wilt hebben, maar ook aan de harde realiteit.

  • Selfdrive4x4

    @ Sandra Ik ben het 100% met je verhaal eens. Nooit iets ‘zomaar’ weggeven is mijn devies. Ik heb in heel Afrika gereisd en sprak locals regelmatig aan hoe ze nu dachten over die vrijgevige blanken. Antwoord: ‘die zijn gek’! In 2001 zag ik de Masaai al bedelen op de Crater rim van de Ngorongoro. Ontluisterend om deze (eens) trotse krijgers zo te zien staan…

  • Henk

    Sandra Schreef:

    ——————————————————-

    > Ik ben er ook geen voorstander van om zomaar

    > spullen te geven aan mensen op straat. Sterker

    > nog: ik vind het eigenlijk vreselijk genant. Wie

    > zijn wij als toerist om te veronderstellen dat

    > mensen die we toevallig tegen komen allemaal

    > zielig en hulpbehoevend zijn en zitten te wachten

    > op onze westerse spullen?

    >

    > Stel je eens voor: je woont in een Nederlands

    > dorp, eenvoudig rijtjeshuis, kinderen spelen

    > lekker op straat. En dan komt je kind binnen: met

    > een grote zak snoep/voetbal/MP3-speler/DVD of wat

    > dan ook maar. Gekregen. Zomaar. Van dat groepje

    > Japanse toeristen dat een kort bezoek aan het dorp

    > bracht. Hoe zou je dat vinden? Ik zou mij hier als

    > ouder erg ongemakkelijk bij voelen. Waarom moet

    > mijn kind zomaar iets krijgen? Van iemand die ik

    > niet eens ken, en mij hier niet om heeft gevraagd?

    >

    >

    > En stel nu dat er maandelijks een groepje Japanse

    > toeristen jouw dorp aan doet tijdens een rondreis,

    > wat denk je dat de kinderen uit het dorp gaan

    > doen? Die worden waarschijnlijk heel geraffineerd

    > in het ‘pleasen’ van die toeristen, want wie weet

    > krijgen ze wel weer een mooie CD! En wat voelen

    > die Japanners zich goed. Arme kindertjes in dit

    > Nederlandse plattelandsdorp, heb je die huizen

    > gezien? In rijtjes, aan elkaar vast, het is toch

    > wat, zielig zijn ze.

    >

    > Zomaar kadootjes geven wekt ‘bedelen’ in de hand.

    > En bedelen (lees: lief zwaaien naar toeristen)

    > levert al snel meer op dan gewoon werk. In

    > families met amper geld, worden kinderen soms van

    > school gehouden om te gaan bedelen.

    >

    > Ik vind dat je je daar als toerist dus heel bewust

    > van moet zijn. Denk niet alleen aan dat

    > weldoener-gevoel dat je graag wilt hebben, maar

    > ook aan de harde realiteit.

    Een levendige fantasie heb je in ieder geval wel, Sandra. Kijk eerst maar eens goed rond in NL en Namibie, voordat je zo`n verhaal verzint.

  • Sandra

    “Een levendige fantasie heb je in ieder geval wel, Sandra. Kijk eerst maar eens goed rond in NL en Namibie, voordat je zo`n verhaal verzint.”

    Leg eens uit Henk?