Sandra Schreef:
——————————————————-
> Ik ben er ook geen voorstander van om zomaar
> spullen te geven aan mensen op straat. Sterker
> nog: ik vind het eigenlijk vreselijk genant. Wie
> zijn wij als toerist om te veronderstellen dat
> mensen die we toevallig tegen komen allemaal
> zielig en hulpbehoevend zijn en zitten te wachten
> op onze westerse spullen?
>
> Stel je eens voor: je woont in een Nederlands
> dorp, eenvoudig rijtjeshuis, kinderen spelen
> lekker op straat. En dan komt je kind binnen: met
> een grote zak snoep/voetbal/MP3-speler/DVD of wat
> dan ook maar. Gekregen. Zomaar. Van dat groepje
> Japanse toeristen dat een kort bezoek aan het dorp
> bracht. Hoe zou je dat vinden? Ik zou mij hier als
> ouder erg ongemakkelijk bij voelen. Waarom moet
> mijn kind zomaar iets krijgen? Van iemand die ik
> niet eens ken, en mij hier niet om heeft gevraagd?
>
>
> En stel nu dat er maandelijks een groepje Japanse
> toeristen jouw dorp aan doet tijdens een rondreis,
> wat denk je dat de kinderen uit het dorp gaan
> doen? Die worden waarschijnlijk heel geraffineerd
> in het ‘pleasen’ van die toeristen, want wie weet
> krijgen ze wel weer een mooie CD! En wat voelen
> die Japanners zich goed. Arme kindertjes in dit
> Nederlandse plattelandsdorp, heb je die huizen
> gezien? In rijtjes, aan elkaar vast, het is toch
> wat, zielig zijn ze.
>
> Zomaar kadootjes geven wekt ‘bedelen’ in de hand.
> En bedelen (lees: lief zwaaien naar toeristen)
> levert al snel meer op dan gewoon werk. In
> families met amper geld, worden kinderen soms van
> school gehouden om te gaan bedelen.
>
> Ik vind dat je je daar als toerist dus heel bewust
> van moet zijn. Denk niet alleen aan dat
> weldoener-gevoel dat je graag wilt hebben, maar
> ook aan de harde realiteit.
Een levendige fantasie heb je in ieder geval wel, Sandra. Kijk eerst maar eens goed rond in NL en Namibie, voordat je zo`n verhaal verzint.